Donderdag en vrijdag zijn de ideale dagen om te trouwen. Toch loopt het soms ook storm op de maandagochtend. Dan komen er bruidsparen voorbij die wél een wettelijk huwelijk wensen maar er geen geld aan willen uitgeven. Gemeenten zijn er niet zo blij mee omdat de kosten op maandagochtend voor hun rekening komen maar zijn hier wettelijk toe verplicht. Het achterliggende idee is dat iedereen een “fatsoenlijk” huwelijk moet kunnen sluiten.
Op het internet zijn de meeste huwelijksakten uit, in elk geval de negentiende eeuw, te vinden. Bij deze akten hoort een map met bijlagen. Daarin bevinden zich in elk geval kopieën van de geboorteakten van bruid en bruidegom en een document waarop te lezen is of de bruidegom zijn militaire dienst heeft vervuld. In de negentiende eeuw leefden veel mensen in grote armoede. Zij konden de kosten voor een huwelijksvoltrekking niet opbrengen maar werden door kerk en autoriteiten min of meer gedwongen officieel te trouwen. Als ze twee betrouwbare getuigen vonden die wilden verklaren dat de huwelijkspartners in behoeftige omstandigheden leefden werd er een Attest van Onvermogen opgesteld waardoor de gemeente de (administratieve) kosten voor de huwelijksvoltrekking niet in rekening mocht brengen. In de huwelijksbijlagen zijn deze Attesten terug te vinden.
Idealiter laat je bij je dood geen schulden en kan de begrafenis betaald worden van je eigen geld. In onze tijd worden nog geregeld gestorvenen “van de overheid” begraven. Dit is geen nieuw fenomeen. Ook in de negentiende eeuw gingen mensen dood die, door financiële tekortkomingen, eigenlijk niet begraven konden worden. De gemeente nam dan de kosten voor haar rekening mits er een Attest van Onvermogen was opgesteld.
De afbeelding toont een voorbeeld van een Attest van Onvermogen.
Geef een reactie