De Dokkumer Wouden staan bepaald niet bekend wegens een vrijzinnige geloofsoriëntatie. De hervormde gemeenten van Driesum en Wouterswoude staan al heel lang bekend als “Bondsgemeenten” en vanaf 1975 komen ook de predikanten die de gemeente van Akker- en Murmerwoude dienen, uit deze kringen. Op de preekstoelen van de laatste (gecombineerde) gemeente hebben ook wel eens predikanten gestaan die een wat “ruimere” blik hadden.

In juli 1721 deed Andreas Salmasius zijn intrede. Hij was enorm intelligent, kon geweldig preken maar deed ook dingen die niet spoorden met de zondagse onderwijzing.  Zo gaat er het verhaal dat hij op een zondagochtend de middagpreek afgelastte omdat hij ’s middags liever naar de markt in Bergum ging. Een preek over het achtste gebod, dat over diefstal gaat, eindigde hij met de woorden: “En nu, mijn geliefden! Ik zeg niet dat gij dieven zijt, maar ik raak al mijn eendjes kwijt. Amen”. Salmasius wist vooral tijdens de preek zijn criticasters diep in het hart te raken waardoor hij bijna geen tegenspraak meer kreeg. In de loop van de tijd offerde hij steeds meer aan Bacchus en besteedde hij meer tijd aan het pimpelen dan aan het gemeentewerk. In april 1726 vond de kerkenraad het genoeg en is Andreas Salmasius afgezet. Een broer van hem, die predikant was te Sebaldaburen/Opende, leed aan dezelfde kwaal en is ook de toegang tot de preekstoel ontzegd.

Rond Andreas Salmasius is een heel verhalencircuit ontstaan. Deze is hier te lezen.