De verhouding tussen Engeland en het Europese continent kent vaak enige spanning. De helft van de Britten wil in de EU blijven en de andere (iets grotere) helft kiest voor de Brexit. Als zeevarende naties kunnen Nederland en Engeland meestal goed met elkaar overweg maar er zijn ook vier “Engelse oorlogen” geweest. “Brittain rules the waves” is een constatering die al lang verleden tijd is maar dat is door de Britten moeilijk te aanvaarden.
Het Verenigd Koninkrijk beroemt zich erop dat het, sinds Willem de Veroveraar, niemand gelukt is dit grote eiland te veroveren. Daarbij verdringen ze de grote nederlaag die de Republiek hen toebracht tijdens de tocht naar Chatham. Op 19 juni 1667 voerde Michiel de Ruyter een verrassingsaanval uit op de Britse vloot die bij de marinewerf Chatham voor anker lag. De vloot werd bijna geheel vernietigd en het vlaggenschip “Royal Charles” als oorlogstrofee meegevoerd naar de Republiek. In het Rijksmuseum wordt de spiegelversiering van dit schip nog steeds bewaard en tentoongesteld.
De actie was in de Republiek zorgvuldig voorbereid door Willem Joseph Baron van Gendt (1626-1672). Hij was admiraal van de Hollandse vloot en stond onder het commando van Michiel de Ruyter. De Staten-Generaal waren vol lof en schonken de drie hoofdrolspelers, De Ruyter, Van Gendt en Cornelis de Wit die politiek toezicht hield, een speciaal gemaakte herinneringsbeker. Uiteindelijk stierf Baron Van Gendt in juni 1672 tijdens de Slag bij Solebay. Uit dank voor zijn grote verdiensten voor de Republiek kreeg hij een praalgraf in de Utrechtse Domkerk. Dit enorme praalgraf is nog steeds prominent aanwezig en kwam op de plek waar, voor de Nederlandse Opstand, het hoogaltaar stond.Willem van Gendt was getrouwd met Swana Peinse van Essen (1646-1692) en kreeg met haar vier zonen waarvan slechts één een huwelijk aanging. Frederik Hendrik van Gendt (1668-1713) gaf zijn ja-woord aan Frouk Helena Veronica van Aylva (1686-1723) en woonde op het landgoed Quadenoord bij Renkum. De vader van Frouk was grietman van Hemelumer Oldeferd. In het huwelijk van Frederik van Gendt werd een zoon en een dochter geboren. De zoon, Tjaard, stierf jong en bleef ongehuwd. Margaretha Maria van Gendt (1707-1766) trouwde in juni 1726 met Michael Onuphrius thoe Schwartzenberg en Hohenlansberg (1692-1758) die in 1725 zijn broer Georg Wolfgang (1691-1738) opvolgde als grietman van Dantumadeel en dit bleef tot 1753. De familie thoe Schwartzenberg thoe Hohenlansberg woont dan op Eysingastate bij Rinsumageest.
Margaretha Maria is uiteindelijk de enige erfgenaam van de zeeheld Willem Joseph Baron van Gendt. Het lijkt daarom aannemelijk dat zijn nagelaten goederen terechtkwamen op Eysingastate. Met Michael Onuphrius stierf een belangrijke tak van de familie Schwartzenberg uit. De families Schwartzenberg waren zozeer met elkaar verweven dat andere nabestaanden de herinneringsbeker in bezit kregen. Als in 1795/1796 wordt bepaald dat er belasting over de waarde van beker zal worden geheven is een lid van de familie Schwartzenberg zo boos dat hij de beker vertrapt.De nabestaanden van Michiel de Ruyter hebben er beter opgepast. Die wordt bewaard in het Rijksmuseum te Amsterdam.
1 september 2021 op 22:16
Naam: Geert Rolf
Tijd: 11 augustus 2021 at 15:49
Website: http://www.wjvanghent.nl
Reactie: Beker: is inderdaad vertrapt. Die van Cornelis de Witt is in het Louvre in Parijs te zien; eerder tijdelijk in Dordrecht. WJvG had dezelfde rang als Michiel de Ruijter namelijk lt-Admiraal. WJvG voerde bevel over het smaldeel dat de aanval op de schepen bij Chatham uitvoerde. De schriftelijke opdracht van Cornelis de Witt, namens de Staten Generaal van de Republiek der Verenigde Nederlanden, staat op de bovengenoemde site. WJvG was tevens kolonel van het Regiment de Marine, de zeesoldaten. Dit is het latere Korps Mariniers, vandaar de Van Ghentkazerne in Rotterdam.